koncepcja, zgodnie z którą warunkiem szczęścia i zdrowia człowieka jest brak konfliktu pomiędzy pracą (karierą, ambicjami zawodowymi) a innymi sferami jego życia, takimi jak relacje rodzinne i przyjacielskie, zainteresowania czy rozrywka. Koncepcja ta pojawiła się w latach 70-tych ubiegłego wieku jako odpowiedź na wyzwania społeczne, takie jak wypalenie zawodowe i pracoholizm. Początkowo kwestie równowagi pomiędzy życiem zawodowym i prywatnym sprowadzane były głównie do liczby godzin spędzanych w pracy i w domu. Nowoczesne technologie komunikacyjne sprawiły jednak, że część z nas pozostaje w kontakcie z firmą 7 dni w tygodniu przez 24 h na dobę: odpowiadamy na maile, negocjujemy kontrakty, sprawdzamy raporty, siedząc przy stole z rodziną lub oglądając film w telewizji. Coraz powszechniejsze stają się też elastyczne formy zatrudnienia, takie jak telepraca; dzięki którym nowego znaczenia nabiera określenie „jestem w pracy”. Efektem tych zmian jest, z jednej strony, większa swoboda pracownika w podejmowaniu decyzji o tym, kiedy i jak pracuje, z drugiej, nowe zagrożenia związane z wkraczaniem pracy do naszych domów.
Niniejsza strona internetowa jest wspierana w ramach Programu Unii Europejskiej "Prawa, Równość i Obywatelstwo", w projekcie pn. "Rodzina i praca – to się opłaca!". Wyłączną odpowiedzialność za treść niniejszej strony ponosi autor. Komisja Europejska nie odpowiada za skutki związane z użyciem informacji zawartych na stronie. Informacje zawarte na niniejszej stronie internetowej niekoniecznie odzwierciedlają stanowisko lub opinię Komisji Europejskiej.
