Zadaniowy czas pracy

W zadaniowym czasie pracy pracownik sam ustala sobie harmonogram pracy, natomiast pracodawca przekazuje mu zadania oraz rozlicza go z ich wykonania. Pracownik nie ma obowiązku spędzania w biurze 8 godzin dziennie, to od niego zależy, czy zadania zajmą mu cały dzień czy 3 godziny. Czas na ich wykonanie ustala wspólnie z pracodawcą.

Ilość zadań przekazywanych przez pracodawcę pracownikowi musi być możliwa do wykonania we wskazanym czasie, przy pracy w wymiarze typowym dla etatu, czyli średnio około 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo.  

Rozwiązanie pomocne w przypadku różnych grup pracowników - ogranicza konieczność fizycznej obecności w zakładzie pracy w określonych godzinach.

Rozwiązanie stosowane w przypadku stanowisk samodzielnych, nie wymagających ciągłego nadzoru, w sytuacjach uzasadnionych miejscem pracy (np. przedstawiciele handlowi), jej organizacją (np. dziennikarze, agenci nieruchomości, serwisanci urządzeń przemysłowych), czy rodzajem pracy (np. programiści). 

Nie można stosować zadaniowego czasu pracy np. wobec robotników budowlanych czy produkcyjnych, którzy wykonują swoją pracę pod stałym nadzorem przełożonego.

• Ryzyko sporu o nadgodziny w razie nieprawidłowego wyznaczania zadań (braku możliwości ich realizacji w przewidzianym czasie).
• Ryzyko nadużyć ze strony pracowników. 
• Możliwość sprawdzenia, czy zadania są wykonywane dopiero z chwilą ich rozliczenia.  

• Wpisanie zadaniowego czasu pracy do umowy z pracownikiem. 
• Wypłata ekwiwalentu za nadgodziny w sytuacji, gdy realizacja zadań wymaga od pracownika większego zaangażowania czasowego niż przewidziane dla pracy etatowej (ok. 8 godzin dziennie, ok. 40 godzin tygodniowo).

Kiedy można stosować zadaniowy czas pracy?