Zapomoga w sytuacji zdarzeń losowych

W sytuacji jeśli pracownik znajdzie się w trudnej sytuacji życiowej w wyniku indywidualnego zdarzenia losowego pracodawca może go wesprzeć bezzwrotną zapomogą. Za indywidualne zdarzenie losowe uważa się wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, np. kradzieże, włamania, zniszczenie domu spowodowane zalaniem wodą lub pożarem, nieszczęśliwe wypadki, przewlekłą chorobę w rodzinie, śmierć członka rodziny. 

Zapomoga może być finansowana zarówno z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jak i ze środków obrotowych firmy.  Zdarza się, że pracodawca wspiera pracownika ze środków obrotowych, gdy wyczerpane zostaną już możliwości uzyskania wsparcia z ZFŚS. 

Bez względu na źródło finansowania z podatku dochodowego zwolniona jest zapomoga do kwoty 2 280 zł w danym roku podatkowym. 

Wszyscy pracownicy, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej ze względu na indywidualne zdarzenie losowe. 

Każda firma – bez względu na wielkość i charakter prowadzonej działalności - może wspierać finansowo pracowników, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji losowej. Jedynym ograniczeniem są posiadane środki finansowe. Wysokość zapomogi zależy jednak od pracodawcy, można więc ją dostosować do możliwości firmy. 

Zapomoga jest świadczeniem jednorazowym, więc nie obciąża na stałe budżetu pracodawcy. Jej koszty zależą od kwoty, jaką pracodawca zdecyduje się wesprzeć pracownika lub od tego, jaki limit dofinansowania przewiduje w takich sytuacjach regulamin ZFŚS. 

W firmach zatrudniających powyżej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty zapomoga jest zwykle finansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, który tworzy się z corocznego odpisu podstawowego. Koszty pracodawcy ograniczają się wtedy do kosztów związanych z administrowaniem tym funduszem. 

W przypadku finansowania zapomogi ze środków obrotowych przedsiębiorstwa wydatek ten w całości odciąża pracodawcę, nie można go też wliczyć do kosztów uzyskania przychodu.  

Z punktu widzenia pracownika ważne jest, że bez względu na źródło finansowania zapomogi (ZFŚS czy środki obrotowe pracodawcy) nie podlega ona opodatkowaniu, jeśli jej wysokość w danym roku podatkowym nie przekracza kwoty 2280 zł. 

Zapomogi wypłacane w sytuacji zdarzeń losowych są w całości wyłączone z oskładkowania.

• Pracownik ubiegający się o zapomogę powinien złożyć do pracodawcy wniosek, opisując swoją sytuację życiową uzasadniającą wypłatę świadczenia. 
• Regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych powinien dokładnie opisywać zasady, zgodnie z którymi wypłacane są zapomogi. Może np. limitować kwotę zapomogi, częstotliwość jej otrzymywania, termin jej przyznawania i dokumenty, jakie pracownik powinien dołączyć do wniosku o zapomogę. 

Kiedy pracownik może wystąpić o zapomogę do pracodawcy?
Jakie są zasady przyznawania świadczeń z funduszu socjalnego i czy są one oskładkowane i opodatkowane?